Κατοικώντας στους ουρανούς

Όταν λέω πως ζω σε ένα τεράστιο γυάλινο κτήριο που αγγίζει τον ουρανό…όλοι με ζηλεύουν. Νομίζουν ότι είναι θαύμα να ζεις σε ουρανοξύστη. Πραγματικά η θέα είναι μαγευτική από εκεί πάνω, καθώς όλα παρουσιάζονται μπροστά σου σαν υπέροχος μαγευτικός πίνακας και μπορείς να απολαύσεις μια πανοραμική εικόνα της πόλης. Επίσης αν και ζεις μέσα στη μεγαλούπολη αποφεύγεις την ηχορύπανση, που είναι έντονη στους δρόμους και στα χαμηλά κτήρια. απολαμβάνεις την ηρεμία αλλά και μια αίσθηση ελευθερίας, αφού βρίσκεσαι τόσο ψηλά, τόσο μακριά από τα «γήινα».
Μπορεί φυσικά οι άνθρωποι που ζουν στον ουρανοξύστες να είναι εκατοντάδες και να μην καταφέρεις να τους γνωρίσεις όλους, δεν είναι όμως συναρπαστικό να αισθάνεσαι ότι ζεις σ΄ένα κτήριο που μοιάζει με μικρή πόλη; Ίσως μάλιστα ανάμεσά τους κατορθώσεις να γνωρίσεις πολλούς καινούριους φίλους και να κάνεις ενδιαφέρουσες παρέες.
Επίσης, χωρίς ιδιαίτερο κόπο και χάσιμο χρόνου, με τα οποία συνδέεται η μετακίνηση στην πόλη, εσύ μπορείς εύκολα και γρήγορα να διεκπεραιώσεις τις δουλειές σου, να κάνεις αγορές, αλλά και να ψυχαγωγηθείς, μιας και στον ουρανοξύστη υπάρχουν και γραφεία, καταστήματα, κινηματογράφοι κ.τ.λ.
Είναι πράγματι πολύ ξεχωριστό να κατοικείς σ΄ένα από τα θαυμαστά επιτεύγματα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι ότι ζεις κυριολεκτικά πάνω από τα σύννεφα: Αισθάνεσαι σαν ένας μικρός θεός!

Όμως δεν είναι κι εύκολο πράγμα να ζεις στον ουρανοξύστη! Υπάρχουν πολλά προβλήματα. Το πιο απλό: δεν μπορείς να βγεις στο μπαλκόνι σου, γιατί τα διαμερίσματα δεν έχουν μπαλκόνια! Ακόμα, ζεις αποκομμένος από τη φύση, αφού δεν πατάς τη γη και παρατηρείς τα βουνά και τη θάλασσα από μακριά σαν ψεύτικα. Δεν μπορείς να έχεις κήπο με λουλούδια και δέντρα, ούτε να φροντίζεις τα ζώα που αγαπάς ιδιαίτερα. Επίσης ξεχνάς τους ήχους και τις μυρουδιές της φύσης, μιας και στο ψηλό γυάλινο κλουβί σου δεν ακούς τις πρώτες σταγόνες της βροχής, δε μυρίζεις το βρεγμένο χώμα.

Ένα ακόμα μειονέκτημα της ζωής στον ουρανοξύστη είναι ότι οι άνθρωποι που ζουν εκεί είναι άγνωστοι μεταξύ τους, αφού είναι τόσοι πολλοί…

Εκείνο που με ενοχλεί πολύ είναι ότι οι χώροι δεν αερίζονται ικανοποιητικά, καθώς τα παράθυρα που υπάρχουν δεν ανοίγουν. Το πιο φοβερό όμως απ΄ όλα είναι ότι σε περίπτωση σεισμού ή πυρκαγιάς οι ένοικοι εγκλωβίζονται και πρέπει να περιμένουν τη βοήθεια από τις ειδικές δυνάμεις διάσωσης, αφού στο πελώριο και δαιδαλώδες κτήριο είναι ακατόρθωτο να προσεγγίσουν την έξοδο.

Συχνά σκέφτομαι πως αν και ζεις μέσα στην πόλη, είσαι μακριά από την πραγματική ζωή της που κυλά εκεί κάτω…

Γιάννης K., Στ2