Η στάχτη που μένει

Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια μέσα στην Ελλάδα ακολουθώντας το χυμένο αίμα το σπαταλημένο.
Αίμα σταλαματιές κυλάνε και στάζουν κάτω στον Άδη.
Πέφτουν επάνω στους νεκρούς οι σκοτωμένοι αλλάζουν θέση δεν ξυπνάνε.
Μόνο το χέρι τους υψώνεται και δείχνει τη μεριά που περπατάνε οι δολοφόνοι.
Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια ανάμεσα στους δολοφόνους.

Τάκης Σινόπουλος

Πολύ μιλήσαμε για Ανάσταση αυτές τις μέρες... όπως ο καθένας μας την εννοεί...
Τίποτα όμως δεν ανασταίνεται αν ξεχαστεί... Ας μην ξεχνάμε λοιπόν τις φωτιές του προπέρσινου καλοκαιριού στην Ηλεία και τον τόπο αυτό που ακόμα προσπαθεί να αναστηθεί...
Η προβολή που ντοκιμαντέρ "Η στάχτη που μένει" του Νίκου Καβουκίδη, την Τρίτη στις 28 Απριλίου, στις 8.15, στο χώρο του Α' ΚΑΠΗ Χαϊδαρίου (απέναντι από τον κινηματογράφο Κατερίνα), είναι μια καλή ευκαιρία να ερεθίσει λίγο τη μνήμη, αλλά και την κρίση μας... Η είσοδος είναι ελεύθερη και μετά την προβολή (66') θα ακολουθήσει συζήτηση.

Καλό Πάσχα!!!

Πάμε θέατρο;

'ας διαφυλάξουμε την παιδική αφέλεια και το αθώο βλέμμα από την καταιγίδα των βίαιων προτύπων της εποχής'.

Γιώργος Φρατζεσκάκης, ο σκηνοθέτης της παράστασης

Μια παιδική μνήμη, ένα παιχνίδι ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, γεμάτο τραγούδια και χορούς, γέλιο, μαγεία και μυστήριο που πιστεύω θα συγκινήσει μικρούς και μεγάλους. Πλημμυρισμένο από μουσική και τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή

Μεθαύριο Παρασκευή 10 Απριλίου, το σχολείο μας θα παρακολουθήσει το λαϊκό μουσικό παραμύθι "Το αγόρι που μιλούσε με τα πουλιά" στο θέατρο "Άνεσις" σε σκηνοθεσία του Γιώργου Φραντσεσκάκη. Πρόκειται για μια παράσταση για μικρά και μεγάλα παιδιά, βασισμένη στα παιδικά και εφηβικά χρόνια του Σταύρου Κουγιουμτζή. Βασικό βιογραφικό στοιχείο του μεγάλου συνθέτη είναι το γεγονός ότι από μικρός αγαπούσε τη μουσική και έγραψε τα πρώτα του τραγούδια (στίχους και μουσική). Η φαντασία του κάλπαζε. Αφουγκράστηκε τα σμυρνέικα τραγούδια των προσφύγων στη Θεσσαλονίκη και αργότερα και άλλα λαϊκά, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί βαθιά.

Την παράσταση διαπερνά μια λυρική και νοσταλγική διάθεση της γειτονιάς και της κοινωνικής ζωής των μεταπολεμικών χρόνων. Η υπόθεση του έργου διαθέτει κοινωνικά θέματα, όπως είναι: Η γνήσια ανθρώπινη επικοινωνία και αλληλεγγύη, η ονειροπόληση και η αισιοδοξία, ο άδολος, αγνός έρωτας και η αγάπη, η ευαισθησία των ανθρώπων και η ζωντανή, ακόμη, αφήγηση των λαϊκών μας παραμυθιών..

Το παραμύθι αυτό μιλάει για αληθινά αισθήματα αγάπης και φιλίας και αναπαριστά στιγμές που όλοι κρατάμε μέσα μας κρυμμένες σαν παιδικές μνήμες. Ένας κρυμμένος θησαυρός και ένα μεγάλο μυστικό που κρύβεται σε ένα παλιό ερειπωμένο σπίτι, γίνονται η αφορμή, ο Σταύρος -ένα μικρό αγόρι που αγαπάει τη μουσική και γράφει τραγούδια- να παίξει με τη φαντασία του ένα παιχνίδι που θα τον οδηγήσει σε μια περιπέτεια. Τα λόγια της μάνας του, τα παραμύθια της κυρα-Βάσως της γειτόνισσας που τον ξεμυαλίζουν, ο Μάρκος ο φίλος του, η Αγγελικούλα το κορίτσι της γειτονιάς με την "αγγελική" φωνή, ο κυρ-Κωστάκης που γνωρίζει πολλά αλλά δεν μπορεί να τα πει, μια γριά μάγισσα που τις νύχτες μπερδεύει τα άστρα κι ένα πουλί που φυλάει τον θησαυρό και τα βράδια γίνεται κορίτσι, μπλέκονται σαν σε παραμύθι σε μια γειτονιά στα τέλη της δεκαετίας του '60.

Δυο λόγια για την υπόθεση: Σε έναν προσφυγικό συνοικισμό της Θεσσαλονίκης, ο μικρός Σταύρος ζει με την μητέρα του, η οποία όλη μέρα εργάζεται στα καπνά. Μοιράζοντας τον ελεύθερο χρόνο του, τόσο σε ατέλειωτα παιχνίδια με τους φίλους του όσο και στην μεγάλη του αγάπη, το τραγούδι, ο Σταύρος δεν παύει να ονειρεύεται. Στο νου του στριφογυρίζει η μελωδία του «Μινόρε της αυγής» και το μόνο που θέλει είναι να βρει έναν τρόπο να ασχοληθεί με το τραγούδι επαγγελματικά και να αποκτήσει ένα σπίτι στο βουνό.

Το όνειρο του Σταύρου, διαταράσσει μια πανέμορφη κοπέλα, η Φωτεινή, η οποία έρχεται και φεύγει σαν άνεμος. Ποια είναι στ' αλήθεια αυτή η κοπέλα; Και τι σχέση έχει με τον καλά κρυμμένο θησαυρό της επάνω γειτονιάς;

Ο Σταύρος, μαζί με τον Μάρκο, τον καλό του φίλο, θα θελήσουν να μάθουν περισσότερα για τη μυστηριώδη κοπέλα αλλά και για τον κρυμμένο θησαυρό. Τρία πουλιά θα μπουν αναπάντεχα στη ζωή του μικρού Σταύρου και οι αναμνήσεις θα γεμίσουν με τραγούδια.

Κείμενο-σκηνοθεσία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΡΑΤΖΕΣΚΑΚΗΣ
Τραγούδια: ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
Κοστούμια: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΩΣΤΕΑ
Μουσική και διασκευή τραγουδιών: ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΙΤΑΤΟΣ
Χορογραφίες: ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΜΠΥΛΑΥΚΑ
Βοηθός σκηνοθέτη: ΕΛΕΝΗ ΒΟΥΤΥΡΑ

Παίζουν οι ηθοποιοί: ΚΟΡΙΝΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΩΜΟΥ, ΡΕΝΑ ΣΦΗΝΙΑ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ, ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΝΙΑΡΟΣ, ΜΑΡΙΟΝ ΤΣΙΤΣΕΚΑ, ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΦΙΛΙΑΔΗ.

Οδοιπορικό στην Κύπρο: Σκηνή Δεύτερη

Περάσαμε πολύ ωραία
όλοι μια καλή παρέα
μια υπέροχη ομάδα
Κύπρος και Ελλάδα

Έμιλυ Μ. (μαθήτρια από το Β' Δημ. Σχ. Λακατάμειας)

Σκηνή Δεύτερη: Αλυκή Λάρνακας
Τα φλαμίγκος μας υποδέχονται...

Η περιήγηση άρχισε αμέσως μετά την άφιξή μας στο αεροδρόμιο της Λάρνακας. Πρώτος σταθμός μας ήταν η Αλυκή Λάρνακας, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο διεθνή αερολιμένα της Λάρνακας. Πρόκειται για ένα δίκτυο τεσσάρων λιμνών, διαφορετικών μεγεθών από τις οποίες οι τρεις είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους. Η Αλυκή θεωρείται ως υγροβιότοπος διεθνούς σημασίας και προστατεύεται από τη συνθήκη Ραμσάρ από το 2001, ενώ έχει χαρακτηριστεί ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας από το 2005.
Ξεναγηθήκαμε στη λίμνη από τον κ. Μίλτο, το δάσκαλο του Στίγμα 2 (έτσι λένε στην Κύπρο το Στ2), και μάθαμε την ιστορική και περιβαλλοντική της αξία, ακούσαμε τα προβλήματά της, ειδικά αυτά που δημιουργήθηκαν από τη δημιουργία του μεγάλου αεροδρομίου της Λάρνακας δίπλα της, αλλά και για τα μέτρα προστασίας που λαμβάνονται για την επιβίωσή της. Ήταν φυσικό να την παραλληλίσουμε, με το δικό μας σύμπλεγμα λιμνών Περσεφόνης και Δήμητρας, τη σημερινή λίμνη Κουμουνδούρου, αφού και η Αλυκή επικοινωνεί με τη θάλασσα, έχει τεράστια ιστορική αξία, αλλά και είναι σταθμός μεταναστευτικών πουλιών. Όμως η Αλυκή είναι επισκέψιμη, μπορεί κανείς να περπατήσει κατά μήκος της χωρίς απαγορεύσεις και το βασικότερο, προστατεύεται πλέον από τα εμπορικά συμφέροντα από διεθνείς περιβαλλοντικές συμβάσεις.
Κάθε χρόνο, το φθινόπωρο, εποχή της αποδημίας των φλαμίγκος, η λίμνη βάφεται ροζ, αφού μεγάλα σμήνη αυτών των πανέμορφων πουλιών σταθμεύουν σ΄ αυτήν. Είχαμε την τύχη να δούμε κι εμείς και να θαυμάσουμε τα φλαμίγκος της Αλυκής καθώς και να περπατήσουμε γύρω από τη λίμνη να δούμε τα όμορφα αγριολούλουδα που φύτρωναν στις άκρες, να νιώσουμε την έντονη οσμή του αλατιού και να αισθανθούμε την πρώτη ανοιξιάτικη "κάψα" για φέτος, αφού η θερμοκρασία ήταν ήδη πολύ υψηλή.


Στην άκρη της λίμνης στέκεται επιβλητικό το Χαλά Σουλτάν Τεκκέ. Πρόκειται για ένα μουσουλμανικό τέμενος (ναός), που αποτελεί τον 40 σε θρησκευτική αξία χώρο λατρείας για τους μουσουλμάνους (μετά τη Μέκκα, τη Μεδίνα και το Αλ Ακσιά της Ιερουσαλήμ). Χτίστηκε το 1878 προς τιμήν της Ουμ Χαράμ, που ήταν συγγενής του προφήτη Μωάμεθ. Ο θρύλος λέει ότι η Ουμ, σκοτώθηκε σε εκείνο το σημείο, όταν επισκέφτηκε το νησί, πέφτοντας από το άλογό της κατά τη διάρκεια μιας αραβικής επιδρομής το 647.
Πολύ γρήγορα άρχισαν και τα πρώτα παράπονα... "κυρία διψάσαμε...δεν αντέχουμε.."
Και τότε ακούσαμε τον κ. Μίλτο, να μας λέει: " Αυτό σημαίνει ότι είστε στην Κύπρο... αφού στην Κύπρο όλα διψάνε..." Το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα όλου του νησιού είναι η ξηρασία που δημιουργείται από την έλλειψη βροχοπτώσεων, και ακόμα και αυτή η πανέμορφη λίμνη...που εμείς τη βλέπουμε γεμάτη νερό, σε δυο μήνες ... θα είναι εντελώς ξερή...θα έχει εξατμιστεί όλο της το νερό...
Η τελευταία εικόνα, φεύγοντας ήταν ένα σμήνος φλαμίνγκος, να πετούν δίπλα στα σιδερένια πουλιά του αεροδρομίου... που χρησιμοποιούν αυτή τη λίμνη, όχι για προσωρινό σταθμό της αποδημίας τους αλλά δυστυχώς για μόνιμη εγκατάσταση...

Οδοιπορικό στην Κύπρο: Σκηνή πρώτη

Στις επόμενες αναρτήσεις θα παρουσιαστεί το οδοιπορικό μας στην Κύπρο, στα πλαίσια ανταλλαγής μαθητών του περιβαλλοντικού προγράμματος "Χρυσοπράσινο Φύλλο"

Περάσαμε πολύ ωραία
όλοι μια καλή παρέα
μια υπέροχη ομάδα
Κύπρος και Ελλάδα

Έμιλυ Μ. (μαθήτρια από το Β' Δημ. Σχ. Λακατάμειας)

Σκηνή Πρώτη: Πτήση 323 Αθήνα-Λάρνακα

Πέμπτη πρωί και η ελληνική αποστολή είναι έτοιμη με τις αποσκευές στα χέρια. Εννιά μαθητές και μαθήτριες της Έκτης Δημοτικού(!), με τη συνοδεία τριών δασκάλων και μιας μητέρας, στο αεροδρόμιο Βενιζέλος...
Τα παιδιά παρακολουθούν έκπληκτα και γεμάτα ερωτήσεις τις διαδικασίες ελέγχου επιβίβασης, γιατί τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν ξαναμπεί σε αεροπλάνο. Η σχετική αμηχανία αυξήθηκε μόλις επιβιβαστήκαμε. Ευτυχώς ταξίδευαν με την ίδια πτήση κι άλλες εκπαιδευτικές αποστολές (γυμνασίων) και το εκδρομικό κλίμα υπερείχε του φόβου. Αφού ξεπεράστηκε και η πρωτόγνωρη εμπειρία της απογείωσης, όλα πια κύλησαν πιο ήρεμα. Η πτήση μας ήταν πολύ καλή και όταν φτάσαμε στη Λευκωσία μας περίμεναν οι φίλοι μας πια, από το Β' Δημ. Σχ. Λακατάμειας και οι δάσκαλοί τους με ενθουσιασμό.
Έτοιμοι όλοι μαζί για νέες περιπέτειες... στο νησί της Αφροδίτης αυτή τη φορά...

Publish at Scribd or explore others: literature Literature-Literatur

Άλλος για τη Ντίσνεϋλαντ;

Σήμερα από το πρωί στο γραφείο των δασκάλων υπήρχε αναστάτωση και ...περίεργη κινητικότητα, έμπαιναν κι έβγαιναν οι μαθητές με λαμπερά τα ματάκια τους... γελάκια, υπονοούμενα, κυρία το ένα κύριε το άλλο... Το ίδιο συνεχίστηκε και στις τάξεις... Δεν έχαναν την ευκαιρία για να μας πιάσουν αφηρημένους και να κάνουν τα γνωστά πρωταπριλιάτικα αστεία τους ...
Ε...τι νομίζετε, δεν θέλουμε και πολύ κι εμείς οι δάσκαλοι να ανταποκριθούμε σ΄ αυτό το παιχνίδισμα... Τόσα χρόνια με παιδιά γίνεσαι κι εσύ ξανά παιδί...
Η ιδέα έπεσε από τον κ.Θεόφιλο και υιοθετήθηκε σχεδόν απ όλους μας. Φωτοτυπήθηκαν στα γρήγορα οι βεβαιώσεις και ...μοιράστηκαν στα παιδιά...
Περί τίνος πρόκειται; Μα πως διοργανώνεται επικείμενη εκδρομή του σχολείου μας στη Ντίσνεϋλαντ στο Παρίσι (!) , στις 31 (!) Απριλίου, με συνολικό κόστος 85 (!) ευρώ... και ζητάμε συμμετοχές...
Έχει να γίνει χαλασμός αύριο... Όλοι για τη Ντίσνεϋλαντ...

(γράψτε κι εσείς ένα όμορφο πρωταπριλιάτικο αστείο που κάνατε ή σας έκαναν...)