Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

"δύσκολοι καιροί για μαγισσάκια" Βιωματικό εργαστήρι για εκπαιδευτικούς

Ολοκληρώθηκαν με επιτυχία σήμερα, στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Περιστερίου οι εργασίες του διήμερου σεμιναρίου, που διοργάνωσε το Γραφείο Πολιτιστικών Θεμάτων της Γ΄ Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής. Η προσέλευση των εκπαιδευτικών ήταν μεγάλη και όλα τα θέματα του σεμιναρίου, που είχαν τη μορφή βιωματικών εργαστηρίων, παρουσίαζαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το φωτογραφικό υλικό των σεμιναρίων θα αναρτηθεί σύντομα στο ιστολόγιο των σχολικών δραστηριοτήτων πολιτισμού.

Θέλω να συγχαρώ το Χρίστο Παπαγεωργίου και τη Στέλλα Ρέτσιου για την άψογη διοργάνωση (και όλους γενικά τους διοργανωτές) και να ευχαριστήσω τους συναδέρφους που συμμετείχαν στο δικό μας εργαστήρι με θέμα: "Δύσκολοι καιροί για μαγισσάκια" για τη συμμετοχή τους και το ενδιαφέρον τους. Χαρήκαμε πολύ που ξανασυναντηθήκαμε με παλιούς φίλους, αλλά και που γνωρίσαμε καινούριους...

Το υλικό του εργαστηρίου είναι στη διάθεση των συναδέρφων:

Webquest Julia


Φύλλα εργασίας για το webquest




Βήματα κατασκευής WebQuest


(το παραπάνω έγγραφο "βήματα κατασκευής webquest" αποτελεί αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα: http://utopia.duth.gr/~asiskos/WebQuestSteps.htm )

Για την τροποποιημένη μορφή της δραστηριότητας (την πιο απλή) πατήστε εδώ

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Μια...διαφορετική ξενάγηση


Τι σχέση έχουν το Παλατάκι Χαϊδαρίου, το πικ νικ στο πάρκο, τα δευτεράκια, η υγιεινή διατροφή και τα εκτάκια; Λοιπόν αν ενωθούν όλα αυτά μια ηλιόλουστη μέρα του Νοέμβρη δημιουργούν έναν καταπληκτικό συνδυασμό διασκέδασης και γνώσης...
Σήμερα λοιπόν τα παιδιά της έκτης τάξης ανέλαβαν την πρωτοβουλία να ξεναγήσουν τους μικρούς μαθητές της δευτέρας τάξης στο ιστορικό μνημείο της πόλης μας στο Παλατάκι. (Είχε προηγηθεί βέβαια ξενάγηση και ενασχόληση των μαθητών με το κτήριο πριν λίγες μέρες. )

Η ιδέα ήταν απλή. Χωριστήκαμε σε τέσσερις ομάδες, ξεναγοί (της έκτης) και τουρίστες (της δευτέρας) . Οι ξεναγοί έπρεπε να πληροφορήσουν τους μικρούς τουρίστες σχετικά με την κατασκευή και την ιστορία του κτηρίου... Δύσκολο έργο!!!

Αφού παρατήρησαν προσεχτικά το κτήριο εξωτερικά, προχώρησαν στο εσωτερικό του. Η κάθε ομάδα ανέβαινε στη μεγάλη αίθουσα και κάθονταν στη μεγάλη αρχοντική τραπεζαρία αναπαυτικά. Ήταν αξιοθαύμαστη η υπευθυνότητα και η ωριμότητα που έδειξαν οι ξεναγοί προκειμένου να πείσουν τους μικρούς τους φίλους να προσέχουν τις ιστορίες τους. Αλλά και η προσήλωση των μικρών και το ενδιαφέρον τους για την ξενάγηση.



Στη συνέχεια οι μικροί τουρίστες συμπλήρωσαν ένα φυλάδιο εργασίας με τη βοήθεια πάντα των ξεναγών τους. Με απίστευτο κέφι και διάθεση όλα τα δευτεράκια συμπλήρωναν τα συννεφάκια με τις λεξούλες, ενώ τα εκτάκια απολάμβαναν προνόμια (!) δασκάλου...
Κι ενώ τα φυλλάδια συμπληρώνονταν, τα τραπεζομάντηλα στρώθηκαν... Όχι φυσικά πάνω στην αρχοντική τραπεζαρία, αλλά έξω στο γρασίδι, στο ηλιόλουστο προαύλιο του κτηρίου, δίπλα στα κυκλάμινα και τους φοίνικες. Ήταν ώρα για το πικ νικ! Κι όχι οποιοδήποτε πικ νικ... αλλά ένα υγιεινό πικ νικ... Τα παιδιά είχαν ενημερωθεί να φέρουν μαζί τους ένα υγιεινό κολατσιό. Και πραγματικά ο καθένας και η καθεμιά έδειχναν με καμάρι τις επιλογές τους: φρούτα, σάντουιτς με μαύρο ψωμί, αυγά, ντομάτες...

Τέλος το κυνήγι θησαυρού που ακολούθησε αναψοκοκκίνησε τα μάγουλα όλων των παιδιών, μικρών και μεγάλων. Πραγματικά το απόλαυσαν όλοι, παρόλο που νίκησε η πρώτη ομάδα!
Το βραβείο ήταν μια φωτογραφία θριάμβου της νικήτριας ομάδας.

Γυρίσαμε στο σχολείο γεμάτοι εμπειρίες, τα μικρά με τρόπο διασκεδαστικό γνώρισαν ένα ιστορικό μνημείο, ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να αναπτύξουν δεξιότητες επικοινωνίας, διαλόγου, ευθύνης, προφορικού λόγου και αυτοπεποίθησης.

Κι εμείς, οι δασκάλες... απλώς τα καμαρώναμε...

Παλατάκι (φυλλάδιο εργασίας)

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

ο οδηγός του τανκ

O Α. Σκευοφύλαξ, που ήταν ο ΟΔΗΓΟΣ TOY TANK (στρατιώτης) που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου σπάει τη σιωπή του και μιλάει πρωτη φορα για το μακελειό της 17ης Νοεμβρίου 1973, τριάντα χρόνια μετά αποφασίζει να μιλήσει με μια συγκλονιστική συνέντευξη -εξομολόγηση- στο ΒΗΜΑ (9/11/2003)




Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα στις 17 Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν 5 άρματα. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο. Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο.


Ενα τέταρτο πριν από τις 3 το πρωί της 17 Νοεμβρίου ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: "Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!"» λέει. «Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα».


Λίγα λεπτά αργότερα ο A. Σκευοφύλαξ θα μαρσάρει δυνατά. Ο δυνατός προβολέας του τανκ σκοπεύει την πύλη. «H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί» λέει .

Παρά τον πόνο και την αγωνία τους να φύγουν να γλιτώσουν την ζωή τους, οι φοιτητές θα δείξουν μεγαλείο ψυχής απέναντι στον στρατιώτη που ισοπέδωσε το όνειρό τους. Αδιάψευστη απόδειξη, η μαρτυρία του κ. Σκευοφύλακα: «Οπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Οταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Οσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ' όσα τους κάναμε... Δεν μπορώ να το συχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!..».


«ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ' AYTO ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ' AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Στους "μαυροσκούφηδες", στο Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Τι περιμένεις!.. Ημουν 20 χρονών... Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ φασίστας.

Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου
»

αν θέλετε να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντεξη πατήστε ΕΔΩ

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

What I've done...



(αφιερωμένο στον Οδυσσέα που μας θύμισε αυτό το συγκλονιστικό βίντεο και τραγούδι)