Το παράπονο της Περσεφόνης

Φωτογραφία Χάρτης του Kaupert 1878
όπου φαίνονται καθαρά οι δυο λίμνες τω αρχαίων Ρειτών.
πατήστε πάνω στην εικόνα να τη δείτε σε μεγέθυνση
(πηγή http://xpolis.blogspot.com/)

Το ξέρατε πως η πόλη μας, το Χαϊδάρι, εκτός από θάλασσα και βουνό έχει και λίμνη; Πρόκειται για τη λίμνη "Περσεφόνη" (Κουμουνδούρου σήμερα), γνωστή από την αρχαιότητα ως μία από τις δύο λίμνες των Ρειτών που αποτελούσαν το φυσικό σύνορο ανάμεσα στους Ελευσίνιους και τους Αθηναίους. Η άλλη ήταν η "Δήμητρα" που αποξηράνθηκε και σήμερα στη θέση της βρίσκεται το πάρκινγκ της εταιρείας "Ελληνικά Πετρέλαια". Ένα παγωμένο πρωινό του Φλεβάρη παρόλες τις σχετικές απαγορεύσεις επειδή η περιοχή, παρότι αρχαιολογικός χώρος, ανήκει στο στρατό...εμείς, τα σαϊνια και η έκτη αταξία (που πάμε πάντα πακέτο), αποφασίσαμε να την επισκεφτούμε... Εξοπλισμένοι με κυάλια και πολύ ζεστά ρούχα, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο του Δήμου με τον πάντα χαμογελαστό οδηγό μας, τον κύριο Παναγιώτη και ξεκινήσαμε...Μαζί μας εκτός από τις καλά εκπαιδευμένες στα extreme sports δασκάλες μας (!) ήταν και ο κ. Κώστας Φωτεινάκης, ο αγαπητός μας πλέον φίλος, που μας έκανε μια υπέροχη ξενάγηση και συνεχώς μας μάζευε με υπομονή και ευγένεια από τις πλαγιές να μας δείξει ένα νεκρό πουλί, ή ένα αγριολούλουδο, να μας μιλήσει για αυτή τη λίμνη που απέμεινε μονάχη της και αγωνίζεται να ζήσει και να συντηρήσει τη ζωή πάνω της... Παρατηρήσαμε την πλούσια χλωρίδα της που αποτελείται κυρίως από βούρλα, καλαμιές, αρμυρίκια και υδρόβια φυτά, ενώ τριγύρω φύονται ευκάλυπτοι, πεύκα, κουκουναριές και θάμνοι. Η Περσεφόνη φιλοξενεί εκατοντάδες πουλιά, ειδικά κατά τη διάρκεια της μεταναστευτικής περιόδου, όπως καστανοκέφαλοι γλάροι, ασημόγλαροι, φαλαρίδες, ερωδιοί, ψαρόνια, αλκυόνες, πρασινοκέφαλες πάπιες, βαλτόπαπιες (παγκόσμια απειλούμενο είδος), αλκυόνες και τον τελευταίο μήνα κι ένα νεαρό κύκνο!
Το κρύο και η σύσταση ενός φαντάρου πως είμαστε σε απαγορευμένη περιοχή μας ανάγκασαν να φύγουμε νωρίς και να συνεχίσουμε την ξενάγηση μέσα από το πούλμαν...
Κάναμε το γύρο της λίμνης κι αφουγκραστήκαμε το μεγάλο παράπονο της Περσεφόνης...
Ο πάνω κόσμος τελικά αποδείχτηκε πιο άδικος ...αφού κανένας εδώ δε νοιάζεται πια γι΄αυτήν...

Επισκεφτείτε το ιστολόγιο της λίμνης Περσεφόνης...να μάθετε περισσότερα γι΄αυτήν...(http://limnik.blogspot.com/)

:

Ανακυκλώνω σημαίνει σώζω το περιβάλλον

Στα πλαίσια του προγράμματος για την ανακύκλωση που συμμετέχει όλο το σχολείο μας, πραγματοποιήσαμε εμείς τα παιδιά του Δ1 ενημέρωση στις τάξεις του σχολείου εκτός από τις πρώτες και δευτέρες τάξεις του σχολείου όπου η ενημέρωση έγινε από τη δασκάλα της Α τάξης περισσότερο με ανάγνωση παραμυθιών σχετικά με την ανακύκλωση και ζωγραφιές. Αφού ενημερώσαμε τις τάξεις για την ανακύκλωση χαρτιού, γυαλιού, πλαστικού, αλουμινίου και τα οφέλη τους στο περιβάλλον τοποθετήσαμε κάδους ανακύκλωσης χαρτιού σε όλους τους ορόφους και είμαστε αισιόδοξοι ότι έτσι θα βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι στην προσπάθεια για τη σωτηρία του περιβάλλοντος.

Μια βόλτα...διαφορετική...

Τι σχέση μπορεί να έχει ένα κλαρίνο, με μια βόλτα στη ρωμαϊκή αγορά, ή ένα μπουζούκι με τα πανέμορφα στενά της Πλάκας;
Κι όμως όλα αυτά συνδυάζονται άψογα εαν αποφασίσετε κάποιο ηλιόλουστο πρωινό ν΄ ανηφορίσετε και να επισκεφτείτε το Μουσείο Λαϊκών Οργάνων όπως ακριβώς κάναμε κι εμείς σήμερα, τα παιδιά της έκτης με τις δασκάλες μας και τη μουσικό μας την κ. Αθηνά, που διοργάνωσε αυτή την επίσκεψη. Οι χώροι του παλιού αρχοντικού (οικία Λασσάνη Διογένους 1-3 στην Πλάκα) διαμορφώθηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε να φιλοξενούν τα 1.200 εκθέματα της συλλογής μουσικών οργάνων Ανωγειανάκη, αλλά και να διοργανώνονται διάφορες μουσικές εκδηλώσεις, μαθήματα, σεμινάρια κι εκπαιδευτικά προγράμματα.
Στο χώρο του Μουσείου παρακολουθήσαμε ένα ενδιαφέρον εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα λαϊκά μας μουσικά όργανα, άλλα απλά όπως τα κουδούνια των προβάτων κι άλλα περίτεχνα όπως το κλαρίνο... Μας εντυπωσίασε το γεγονός ότι αυτά τα φαινομενικά "άψυχα αντικείμενα" μαρτυρούν την ιστορία του λαού μας, τα ήθη και τα έθιμα, τις συνήθειες και τα τοπικά χαρακτηριστικά. Τα υλικά, ο τρόπος κατασκευής τους, η χρήση τους ήταν πλήρως ενσωματωμένα στη ζωή των ανθρώπων... Σε απόλυτη αρμονία...η μουσική έβγαινε από τη ζωή και η ζωή από τη μουσική...
Είδαμε για πρώτη φορά πανέμορφα αυτοσχέδια όργανα, όπως η λαλίτσα που οι δασκάλες μας γνώριζαν από τα παιδικά τους χρόνια.
Στη συνέχεια χωριστήκαμε σε τρεις ομάδες και περιηγηθήκαμε στα τρία επίπεδα της έκθεσης όπου περιεργαστήκαμε, αλλά και ακούσαμε με ακουστικά τους ήχους των λαϊκών οργάνων, που ήταν χωρισμένα σε τέσσερις κατηγορίες: τα μεμβρανόφωνα, τα αερόφωνα,τα χορδόφωνα και τα ιδιόφωνα, με κριτήριο το υλικό που πάλλεται για να δώσει ήχο.
Μετά το μουσικό αυτό ταξίδι στην παράδοση, βγαίνοντας από το μουσείο μπροστά μας απλωνόταν τα μάρμαρα της ρωμαϊκής αγοράς που έλαμπαν στο χειμωνιάτικο ήλιο και μας προκαλούσαν να τα επισκεφτούμε... Έτσι χωρίς να το έχουμε προγραμματίσει (αυτά είναι τα καλύτερα!) βρεθήκαμε όλοι μας στην εποχή των Ρωμαίων...Θαυμάσαμε από κοντά το Λουτρό των Αέρηδων του Καλλίνικου (πρότυπο μετεωρολογικό σταθμό της εποχής), μετόπες, τάφους και άλλα πράγματα για τα οποία είχαμε μιλήσει στην περσινή ιστορία.
Όμως αυτή η εκδρομή δεν έχει τέλος... Πού να γυρίσουμε στο σχολείο έτσι ενθουσιασμένοι και με τον ήλιο να μας κλείνει πονηρά το μάτι! Αντί να κατηφορίσουμε στην Ερμού...ανηφορίσαμε κι άλλο...κάναμε έναν ωραίο περίπατο στα πλακόστρωστα στενά της Πλάκας, θαυμάσαμε τα παλιά αρχοντικά με τις εσωτερικές αυλές, φωτογραφίσαμε ωραίες γωνιές, μιλήσαμε αγγλικά (αλλά και κορεάτικα) με τους λιγοστούς τουρίστες, καλημερίσαμε όλους όσους συναντούσαμε: περαστικούς, καταστηματάρχες, γατούλες, σκυλάκια, περιστέρια, χελώνες κλπ... και αφού φτάσαμε ως τα αναφιώτικα...κουρασμένοι πια από το περπάτημα, πήραμε την κατηφόρα για την Ερμού, όπου μας περίμενε το πούλμαν...
Τελικά νομίζω δεν περνάμε και τόσο άσχημα στο σχολείο...Όλο και κάτι γίνεται και μας βγάζει από τη ρουτίνα της τάξης! Τι λέτε;

Publish at Scribd or explore others:

Ποικίλο Όρος: Το βουνό της πόλης μας

Σήμερα τα Σαϊνια (Στ1) και η Έκτη Αταξία (Στ2) ανέβήκαμε στο βουνό της πόλης μας: το Ποικίλο Όρος. Ο πρόεδρος του Οικολογικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Χαϊδαρίου (ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ) κ. Κώστας Φωτεινάκης, ήταν μαζί μας για μια ακόμη φορά να μας ξεναγήσει στο βουνό, να περπατήσουμε μαζί και να ανακαλύψουμε τις πολλές του ομορφιές, αλλά και τις πληγές του που εμείς οι άνθρωποι προκαλέσαμε. Για άλλη μια φορά το λεωφορείο του Δήμου μας μετέφερε στους πρόποδες του βουνού και ξεκινήσαμε την πορεία μας περπατώντας στο δασικό δρόμο ως την κορυφή και μετά αφού αγναντεύσαμε τη θέα του Σκαραμαγκά, κατηφορίσαμε μέσα από τον οικισμό της Αφαίας. Ο κ. Φωτεινάκης με μεγάλη υπομονή και ευγένεια υπέμεινε τα πειράγματα και τις σκανταλιές μας και μας παρότρυνε συνεχώς να παρατηρούμε γύρω μας...χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις...
Είδαμε το όμορφο βουνό, τα μικρά αγριολούλουδα που πρώιμα άνθιζαν στην πλαγιά, τα πεύκα, άλλα υγιή και άλλα άρρωστα, μια όμορφη ανθισμένη αμυγδαλιά, αλλά και τα σημάδια της ανθρώπινης παρέμβασης, τα σκουπίδια των περιπατητών, τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τα τούνελ που διανοίχτηκαν, τα κομμένα δέντρα για να γίνει η γέφυρα, τα μπάζα, τη διάνοιξη παράνομων δρόμων, την ερημοποίηση...
Αφουγκραστήκαμε ήχους πουλιών και θροϊσματα φύλλων, αλλά σε μερικά σημεία ακουγόταν απειλητική η βουή της λεωφόρου, που λίγα μέτρα πιο πέρα είχε τους δικούς της ρυθμούς.
Νιώσαμε τη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος κι έναν ήλιο αποβροχάρη να μας χαϊδεύει με τις ακτίνες του, μυρίσαμε θυμάρι και πεύκο, αλλά σαν πλησιάσαμε στην κορυφή η απαίσια μυρωδιά των διυλιστηρίων μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε για άλλη μια φορά τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν σ΄ αυτόν τον τόπο.
Αγγίξαμε όμορφα αγριολούλουδα, μωβ "σταφύλια του κούκου" και ντροπαλές ανεμώνες, αλλά και λάδια και πετρέλαια σαν γλιστρήσαμε στο δρόμο της Αφαίας...
Τέλος φωτογραφηθήκαμε όλοι μαζί στο ιερό της Αφροδίτης και επιστρέψαμε γεμάτοι εμπειρίες...
Τελικά, όπως μας έλεγε συνεχώς ο κ. Φωτεινάκης, εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι και για το μεγάλο καλό..και για το μεγάλο κακό...
Αρκεί να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τη διαφορά και να έχουμε στο μυαλό μας οράματα για το μέλλον μας....

Publish at Scribd or explore others: Illustrations literature oro

Publish at Scribd or explore others: Fiction & Literature literature literatura

Η χάρτα του Ποικίλου Όρους είναι από το ιστολόγιο του ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ

(για να απολαύσετε το video πρέπει πρώτα να κλείσετε τη μουσική από το music player)

Χάικου από την Τρίτη και την Έκτη Τάξη

Χτες τα παιδιά της τρίτης και της έκτης τάξης είχαν μια ξεχωριστή μαθησιακή εμπειρία. Η ποιήτρια Μαρία Νικολάου ήταν κοντά μας και μας έδειξε πώς γράφονται τα ποιήματα χάικου. Τα παιδιά ξετρελάθηκαν με τα μικρά τρίστιχα ποιηματάκια κι αφού εξοικειώθηκαν με την τεχνοτροπία...έφτιαξαν απίστευτα στιχουργήματα, τα καλύτερα των οποίων δημοσιεύονται από χτες στο ιστολόγιο της ποιήτριας http://easthaiku.blogspot.com/
Το καταπληκτικό νέο είναι βέβαια ότι ύστερα από ενέργειες της κ. Νικολάου, δημοσιεύονται σήμερα στο ΠΟΙΕΙΝ, μια γνωστή ιστοσελίδα για την ποίηση (http://www.poiein.gr/)

Το χαϊκού,είναι μια ειδική φόρμα επιγραμματικής ποίησης που γεννήθηκε στην Ιαπωνία γύρω στο 17 ο αιώνα μ.Χ. και εν συνεχεία διαδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, κυρίως τα τελευταία πενήντα-εξήντα χρόνια. Αποτελείται από ένα τρίστιχο
με συγκεκριμένες συλλαβές 5-7-5 Το χαϊκού , είναι ένα λυρικό ποίημα που εκφράζει ποιητικό συναίσθημα ή συγκίνηση.

Το χαϊκού είναι ουσιαστικά κάτι παραπάνω από ένα απλό ποίημα είναι περισσότερο μια πνευματική άσκηση. Όπως και οι άλλες γιαπωνέζικες τέχνες βασίζεται στην πρακτική το Ζεν, θρησκευτική πρακτική: ομορφιά ίσον αφαίρεση, λιτότητα, γαλήνη, περισυλλογή. Γι' αυτό κι η φόρμα το είναι τόσο κλειστή και παραδοσιακή.

Σε κάθε σχεδόν χαϊκού υπάρχει μια λέξη ή μια έκφραση που δηλώνει την εποχή του έτους. Αυτό δε σημαίνει ότι τα χαϊκού ασχολούνται αποκλειστικά με την φύση. Απλώς ο ποιητής ψάχνει κάθε φορά να εκφραστεί. Η περιγραφή της φύσης είναι ένα άλλοθι για να εικονογραφηθούν ανθρώπινα συναισθήματα.

Χάικου Έκτης τάξης

Έκοψα φρούτα
απ’ των ματιών τον κήπο
και με μέθυσαν.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Π.

-----

Έκανα ευχή
η ψυχή σου να διαβεί
στην άκρη της γης.

ΝΙΚΟΣ ΟΙΚ.

--------

Ξιφομαχία
Σε μια δύσκολη μάχη
κύλησε αίμα.

ΜΑΪΚΛ – ΝΙΚΗΤΑΣ
(Συνεργασία)

-----

Γέμισε αίμα
σε μια μικρή πλατεία
Τρομοκρατία!

ΜΙΧΑΛΗΣ Μ. – ΣΤΕΦΑΝΟΣ Κ.
(Συνεργασία)

------

Γαλάζια μάτια
Να και η αγάπη σου!
Λευκά κύματα

ΦΩΤΕΙΝΗ Ν. – ΣΤΕΛΛΑ Κ.
(Συνεργασία)

-------------------------------

Χάικου Τρίτης τάξης

Σήμερα φίλες.
Αύριο θα είμαστε;
Σ’ αγαπώ πολύ!

ΙΡΙΣ ΓΡ.

-----

Το καλοκαίρι
ένα μεγάλο ψάρι
Δες! Κολυμπάει

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΔ.

---

Το μεσημέρι
πήγα βόλτα στο πάρκο.
Μια πασχαλίτσα!

ΑΝΘΗ Φ.

-----

Άνοιξη ήρθε
λουλούδια και ελπίδες
παντού στην καρδιά

Θλίψη μεγάλη
άδικος ο θάνατος
φίλε Πάτροκλε..

ΜΑΡΙΑ Κ.– ΧΡΥΣΑ

(Συνεργασία)

-----

Ένα καρπούζι
ήταν πολύ μεγάλο
σαν το φεγγάρι!

ΜΑΡΙOΣ ΑΓΓ.

Τρουφοκλάσματα

Όταν τα κλάσματα συναντήθηκαν με τη σοκολάτα τη μοίρασαν σε μικρότερα κομμάτια και την έκαναν τρουφομπαλίτσες ! Οι τρουφοζαχαροπλάστες της τρίτης τάξης εξερεύνησαν τον κόσμο των κλασμάτων την Τετάρτη , 4 Φεβρουαρίου με τρόπο .... πολυαισθητηριακό !!!!!

Κατοικώντας στους ουρανούς

Όταν λέω πως ζω σε ένα τεράστιο γυάλινο κτήριο που αγγίζει τον ουρανό…όλοι με ζηλεύουν. Νομίζουν ότι είναι θαύμα να ζεις σε ουρανοξύστη. Πραγματικά η θέα είναι μαγευτική από εκεί πάνω, καθώς όλα παρουσιάζονται μπροστά σου σαν υπέροχος μαγευτικός πίνακας και μπορείς να απολαύσεις μια πανοραμική εικόνα της πόλης. Επίσης αν και ζεις μέσα στη μεγαλούπολη αποφεύγεις την ηχορύπανση, που είναι έντονη στους δρόμους και στα χαμηλά κτήρια. απολαμβάνεις την ηρεμία αλλά και μια αίσθηση ελευθερίας, αφού βρίσκεσαι τόσο ψηλά, τόσο μακριά από τα «γήινα».
Μπορεί φυσικά οι άνθρωποι που ζουν στον ουρανοξύστες να είναι εκατοντάδες και να μην καταφέρεις να τους γνωρίσεις όλους, δεν είναι όμως συναρπαστικό να αισθάνεσαι ότι ζεις σ΄ένα κτήριο που μοιάζει με μικρή πόλη; Ίσως μάλιστα ανάμεσά τους κατορθώσεις να γνωρίσεις πολλούς καινούριους φίλους και να κάνεις ενδιαφέρουσες παρέες.
Επίσης, χωρίς ιδιαίτερο κόπο και χάσιμο χρόνου, με τα οποία συνδέεται η μετακίνηση στην πόλη, εσύ μπορείς εύκολα και γρήγορα να διεκπεραιώσεις τις δουλειές σου, να κάνεις αγορές, αλλά και να ψυχαγωγηθείς, μιας και στον ουρανοξύστη υπάρχουν και γραφεία, καταστήματα, κινηματογράφοι κ.τ.λ.
Είναι πράγματι πολύ ξεχωριστό να κατοικείς σ΄ένα από τα θαυμαστά επιτεύγματα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι ότι ζεις κυριολεκτικά πάνω από τα σύννεφα: Αισθάνεσαι σαν ένας μικρός θεός!

Όμως δεν είναι κι εύκολο πράγμα να ζεις στον ουρανοξύστη! Υπάρχουν πολλά προβλήματα. Το πιο απλό: δεν μπορείς να βγεις στο μπαλκόνι σου, γιατί τα διαμερίσματα δεν έχουν μπαλκόνια! Ακόμα, ζεις αποκομμένος από τη φύση, αφού δεν πατάς τη γη και παρατηρείς τα βουνά και τη θάλασσα από μακριά σαν ψεύτικα. Δεν μπορείς να έχεις κήπο με λουλούδια και δέντρα, ούτε να φροντίζεις τα ζώα που αγαπάς ιδιαίτερα. Επίσης ξεχνάς τους ήχους και τις μυρουδιές της φύσης, μιας και στο ψηλό γυάλινο κλουβί σου δεν ακούς τις πρώτες σταγόνες της βροχής, δε μυρίζεις το βρεγμένο χώμα.

Ένα ακόμα μειονέκτημα της ζωής στον ουρανοξύστη είναι ότι οι άνθρωποι που ζουν εκεί είναι άγνωστοι μεταξύ τους, αφού είναι τόσοι πολλοί…

Εκείνο που με ενοχλεί πολύ είναι ότι οι χώροι δεν αερίζονται ικανοποιητικά, καθώς τα παράθυρα που υπάρχουν δεν ανοίγουν. Το πιο φοβερό όμως απ΄ όλα είναι ότι σε περίπτωση σεισμού ή πυρκαγιάς οι ένοικοι εγκλωβίζονται και πρέπει να περιμένουν τη βοήθεια από τις ειδικές δυνάμεις διάσωσης, αφού στο πελώριο και δαιδαλώδες κτήριο είναι ακατόρθωτο να προσεγγίσουν την έξοδο.

Συχνά σκέφτομαι πως αν και ζεις μέσα στην πόλη, είσαι μακριά από την πραγματική ζωή της που κυλά εκεί κάτω…

Γιάννης K., Στ2